بررسی معیارهای محوطه‌سازی بیرونی در طراحی و ساخت اماکن ورزشی شهری

چکیده هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی معیارهای مهم محوطه‌سازی بیرونی در طراحی و ساخت اماکن و فضاهای ورزشی شهری، از دیدگاه استادان شهرسازی (گرایش طراحی شهری) سراسر کشور است. روش‌شناسی: روش پژوهش مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی و از نوع زمینه‌یابی است که جمع‌آوری اطلاعات آن به صورت میدانی بوده است. جامعۀ آماری تحقیق شامل کلیۀ اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های دولتی سراسر کشور در رشتۀ شهرسازی (گرایش طراحی شهری) با مرتبۀ علمی استادیار و بالاتر به تعداد 37 نفر بود که از این میان بر اساس جدول تعیین حجم نمونۀ مورگان مجموعا 33 استاد به‌صورت تصادفی به عنوان نمونۀ آماری پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامۀ محقق‌ساخته بود که پس از تایید روایی، پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ به میزان 83%، به دست آمد و با توزیع آن در میان نمونه‌های پژوهش به صورت ارسال به پست الکترونیکی استادان، داده‌ها جمع‌آوری شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی مانند فراوانی، حداقل، حداکثر، میانگین و انحراف استاندارد و در آمار استنباطی از آزمون‌های کلموگراف اسمیرنوف و t تک نمونه ای استفاده شد. یافته‌ها: نتایج به‌دست آمده از تجزیه و تحلیل یافته‌ها نشان می‌دهد که از دیدگاه استادان شهرسازی (گرایش طراحی شهری) سراسر کشور، تمامی شاخص‌های محوطه‌سازی بیرونی مورد بررسی در این پژوهش که شامل ابعاد کالبدی، اجتماعی، فعالیتی و معنایی است، در محوطه‌سازی بیرونی اماکن و فضاهای ورزشی شهری مهم و تاثیر گذارند. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که اگرچه دیدگاه‌های ارائه شده در زمینۀ این موضوع در بسیاری از موارد واجد جنبه‌هایی مشترک بوده‌اند، اما با تثبیت اهمیت نقش‌های کالبدی، اجتماعی، فعالیتی و معنایی محوطه‌های بیرونی اماکن و فضاهای ورزشی (در قالب یک نوع فضای عمومی)، تاکید بسیار بر رویکردهای تامین امنیت، ایجاد فضاهای مناسب و کافی، امکان انجام فعالیت‌های متنوع و ایجاد سرزندگی و مفرح بودن در این‌گونه فضاهاست. واژه‌های کلیدی: محوطه‌سازی بیرونی، فضاهای عمومی، طراحی شهری، اماکن و فضاهای ورزشی.